Γλύψιμο… για να σας κερδίσουμε!! ;)

Εδώ και αρκετό καιρό τώρα σας είχαμε ζητήσει να μας στέλνετε τα ευχαριστήρια σας μηνύματα ή τις συγνώμες σας με e-mail, αλλά ακόμα τίποτα δεν λάβαμε…

Ο δαίμονας του google φταίει; Δεν το νομίζω. Μάλλον, αφού σίγουρα δεν είσαστε κουφοί, κάτι συμβαίνει. Ή εσείς δεν έχετε να πείτε ευχαριστώ σε κανένα ( …ανησυχητικό το φαινόμενο της αχαριστίας – να το προσέξετε παρακαλώ ) ή τότε, ακόμα χειρότερα, δεν σας λέει τίποτα το ιδιαίτερο το shell-land και μας κάνετε τη χάρη να μας παρακολουθείτε ( …αυτό – εντελώς μεταξύ μας! – το βρίσκω πιο πιθανό και άκρως ανησυχητικό για το μέλλον μας στο χώρο αυτό ).

Έτσι λοιπόν, είπα να δώσω το καλό παράδειγμα ως η κύρια ( …και κυρία φυσικά! ) blogger του «μαγαζιού» μας και να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας, αλλά με μια μικρή δόση χιούμορ :

( όχι δηλαδή…για να μην νομίσετε ότι δεν έχω αρκετό χιούμορ lol )

για την παρακολούθησή σας

(μέχρι τώρα είστε 70 δηλωμένοι… μην ανησυχείτε, μόνοι σας φακελωθήκατε και δεν θα σας έρθει κεφαλικός φόρος παρακολούθησης, γιατί εισηγηθήκαμε να μην φορολογηθείτε και γι’ αυτό!)

τη γενική συμμετοχή σας συνολικά και τις θεσπέσιες συνταγές σας

Έλενα, Μαρία Μπ., ζείτε για να μας οδηγείτε. Τι μηνύματα στο C-box, τι σχόλια, τι καλημέρες, τι καλησπέρεςμ τι συμβουλές μαγειρικής… Μέχρι που τώρα πια στέλνετε και κόσμο στο μαγαζί μας… Ζαμπία σε αφορά!

τα ωραία σας σχόλια, που μας βοηθούν και μας διορθώνουν

Αγγελική μου είσαι η καλύτερη σ’ αυτό – και όχι μόνο! – και νομίζω προηγείσαι στον αριθμό και το ζήλο συμμετοχής στα σχόλια. Μην μασάς… Ξέρεις εσύ 😉

για τις χρήσιμες πληροφορίες που μας προσθέτετε με links

Βασίλη, δεν την έχασες την πρωτιά στα links

τον ΑΑΤΟΝ για την πολύτιμη βοήθειά του, μέσω των πολλαπλών γνώσεων του, ως επαγγελματίας blogger που είναι 😉

Τυχερούλη Νικόλα, έχεις το προνόμιο να αναφερθείς εις διπλούν σήμερα… ούτε στο CNN να έμπαινες

την ανοχή σας και την ανωτερότητά σας

Δελφινούλα μου, με την πατάτα που έκανα πως θα σε ξέχναγα εσένα; Είσαι πολύ ευγενική ψυχή και καλή φίλη!

την ανθρωπιά σας

Παναγιώτη μου, είσαι πολύ καλό παιδί και τυχερή θα είναι η κοπέλα που θα σταθεί δίπλα σου

την θεσπέσια φιλία σας

Πολυαγαπημένη μου Orsalia και κατά κόσμον Λία, είσαι η κολλητή μου και καμαρώνω γι’ αυτό

τις μαργαριταρένιες καλημέρες σας, καθημερινά

Ποια άλλη θα μπορούσε να αφορά korinoskilo, κατά κόσμον Έλενα, παρά εσένα την τσαχπίνα Σαλονικιά;

την οικειότητά σας

Με χαροποιεί πολύ το γεγονός ότι καθημερινά μοιραζόμαστε μαζί πράγματα και σας νιώθω πολύ κοντά μου, αν και πολλοί είστε πολύ μακριά μας.

Νικόλα, εκεί στον Καναδά τα χιόνια λιώσανε, έμαθα.

Korinoskilo και Σοφία, όταν θα ξανανέβω στη Θεσ/κη θα χαρώ αν σας γνωρίσω και από κοντά

Μolemou, παρότι είσαι στο Μόναχο είσαι πολύ κοντά μας

τη νεραϊδένια ζεστασιά σας

Μαργαρίτα μου, μπορεί να μην μιλάμε συχνά αλλά δεν ξεχνιόμαστε εμείς!

για τον αμετανόητο «πρωτάρη» που δεν λέει να σύρει το χορό

Πες τα Όλα σε Μένα, τι θα γίνει τελικά; Δεν θέλεις κόσμο στο καινούργιο σου blog; Αμάν πια με αυτή την κηπουρική!! Έλεος… Eίπαμε πως ο πανέμορφος κήπος σου αποροφά όλο τον ελεύθερο χρόνο, αλλά πως θα σε μάθει ο κόσμος; Θα τους χαρίζει άνθη για να σε αγαπήσουν; lol

για τη γλυκιά μεσίτρια και ανερχόμενη blogger προσεχώς

Crystal Property, αναμένουμε να μας βάζεις αγγελίες για τα ωραία σου ακίνητα στα βόρεια προάστια… εμένα με βοήθησες πολύ πάντως!

για τον πολύ καλό φίλο μας και συνεργάτη blogger TO ATOMO

Γιάννη μου, δεν ξέρω τι κάνεις με το μαντήλι σου… αλλά από εκπλήξεις σκίζεις!! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπέροχη και γεναιόδωρη ανάρτησή σου. Φιλάκια στην Πόπη, ε;

για τον πολύ καλό επαγγελματία σεφ της παρέας μας με τις ωραίες συνταγές του

Μύκονος Εστιάδες, τι έγινε σε έφαγε η δουλειά ή έμπλεξες στο Καλαφάτη της Μυκόνου;

για τον μοναδικό, ανεπανάληπτο, καταπληκτικό, αξεπέραστο συνεργάτη μας… και άνδρα με τα όλα του,

μα πάνω απ’ όλα το δημιουργό και webmaster του Shell-Land

Con-tech, κατά κόσμο Κωνσταντίνε, σήμερα είπες ότι σε γλύφω… Ε, ναι λοιπόν!!! Και το κάνω καλά και γουστάρω τους άνδρες με πολύ τεστοστερόνη!! Τρελαίνομαι για γλυφιτζούρια. Εμένα δώσε μου lollipop και πάρε μου την ψυχή…

Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου λένε ότι θα πέσει να σε πλακώσει! Οπότε σε άφησα τελευταίο για να σου πω το μεγαλύτερο ευχαριστώ, για όλα τα πολλά και σπουδαία που έχεις προσφέρει στο shell-land.

Υ.Γ. Αφού θεωρείς ότι δεν βάζω αναρτήσεις που λένε και κάτι σπουδαίο και πρέπει να πάω να πλύνω κανένα πιάτο, γιατί δεν βάζεις πιο συχνά δικές σου αναρτήσεις, για να ανεβάσεις το κασέ μας… Το μαγαζί θέλει σπρώξιμο, και δεν έχουμε προκοπή χωρίς εσένα… 😉

.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Τώρα που διάβασα το σχόλιο της Αγγελικής (της άρεσε λέει το «γλύψιμο» μας) σκέφτηκα: Γιατί να μην το καθιερώσουμε ως ένα νέο μπλογκοπαιχνίδι! Έτσι λοιπόν, δίνουμε τη σκυτάλη – προαιρετικά φυσικά – σε όλους εκείνους που προανέφερα πιο πάνω, με την ελπίδα ότι θα συνεισφέρουμε στην σύσφιξη των μπλογκο σχέσεων μας.

.

Επίσης, επειδή ξέχασα αρκετούς φίλους, ελπίζω να με συγχωρέσουν και τους παρακαλώ να πάρουν τη σκυτάλη και αυτοί!

.

Και τo όνομα του μπλογκ-παιχνιδιού, επειδή μου αρέσει το χιούμορ και η πρωτοτυπία: Lollipop… thanks!

«…μα, που πήγαν όλοι οι άνδρες;;;» ρώτησαν ΤΟ ΑΤΟΜΟ κι εκείνο περιμένει τις απαντήσεις σας !!

Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ‘ρθω για κοχύλια, πολλή δουλειά και λίγος χρόνος για γράψιμο, χρόνος που κυρίως διέθετα στο δικό μου μαγαζί. Ευγενική η Μαρία, υπενθύμιζε ότι «είμαστε κι εμείς εδώ», εγώ όμως…

Μέχρι που μια καλή φίλη, η Πόπη, μου έστειλε ένα κείμενο «αιχμής» στο mailbox με το σχόλιο: «αν σου αρέσει γιατί δεν το δημοσιεύεις;;;». Το διάβασα, το ξαναδιάβασα, είναι κι ο τίτλος «…μα, που πήγαν όλοι οι άνδρες;;;», σκέφτηκα «άμα το δημοσιεύσω, θα με δείτε στα κανάλια να …κουνάω τους καναπέδες πρωϊνιάτικα ή να κρατάω το φουλάρι του Ηλία «κουνηθείτε κόρες» Ψινάκη…». «Άσε», είπα, «δε λέει…»

Και τότε θυμήθηκα τα κοχύλια… τη Μαρία… το Shell-Land… «ρε ΑΤΟΜΟ, αυτό γράφτο εκεί, θα το εκτιμήσουν περισσότερο…». Έτσι -μετά από καιρό- κάνω μια θριαμβευτική (δηλαδή με πολλές λέξεις) επανεμφάνιση εδώ με ένα κείμενο που είμαι σίγουρος ότι θα βοηθήσει να γίνει …της Πόπης !!!

Άμα σας αρέσει, να ζητήσουμε κι άλλα, αμα δε σας αρέσει, θα κρατήσω την Πόπη μόνος μου, να μου προσφέρει την ΑΝΑΣΑ της… Διαβάστε τώρα το κείμενο, εγώ παίρνω τα «εργαλεία» μου (ακόντιο, τόξο, βέλη) και πάω για κυνήγι…

…μα, που πήγαν όλοι οι άνδρες;;;

Κάποτε ήταν ο Ηρακλής… Ημίθεος, γενναίος, ατρόμητος, δυνατός και θαρραλέος, ασυμβίβαστος και ετοιμοπόλεμος… άνδρας σωστός! Θα μου πεις, «καλά, αυτός ήταν μέρος ενός μύθου που έπλασαν οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι, για να έχουμε να λέμε εμείς»… υποτίθεται γιός του Δία, από μεγάλο τζάκι δηλαδή, ασυμβίβαστος , ξερό κεφάλι σαν τον πατέρα του, όλο κοντρίτσα με τον Αρχηγό, μέχρι που τον έστειλε να κάνει μυστικές αποστολές (βλέπε 12 άθλοι), ως άλλος Τομ Κρουζ ένα πράμα… και αφού πέρασε των παθών του τον τάραχο, στο τέλος τι κατάλαβε? Πήγε στον άλλο κόσμο κι ο father Ζευς του κουνούσε το μαντήλι…

Ας πιάσουμε καλύτερα ένα άλλο παράδειγμα: ο Σπάρτακος, μονομάχος, ηγέτης των καταπιεσμένων δούλων εναντίων των Ρωμαίων, ασυμβίβαστος και αυτός, τολμηρός, επαναστάτης που άφησε εποχή, γενναίος, δυνατός, άνδρας σωστός ρε παιδάκι μου! Σημειωτέον, και αυτόν τον έφαγε «η μαρμάγκα»…

Γιατί ο Κολοκοτρώνης πήγαινε πισω; Αστέρι ο οπλαρχηγός! Είχε κότσια ο Γέρος του Μωριά. Δεν καταλάβαινε τίποτα! Μύριζε τους Τούρκους από χιλιόμετρα και όρμαγε να τους φάει! Μέχρι που τον μπουντρουμιάσανε και του δώσανε να πιεί το φαρμάκι άσπρο πάτο! Πάει κι αυτός…

Ακολούθησαν κι άλλοι…Αθανάσιος Διάκος (ναι, ο γνωστός κύριος με την σούβλα…)
Γεώργιος Καραισκάκης ( που τον κάναμε γήπεδο παραλιακό με θέα..), Οδυσσέας Ανδρούτσος… Όλοι άντρες , ατρόμητοι, παλληκάρια… Μέχρι που κάποια στιγμή φτάσαμε στις μέρες μας και σταμάτησε η αλυσίδα …και ξαφνικά ξεμείναμε από ήρωες, ξεμείναμε από θαρραλέους, ατρόμητους, πολεμιστές, διεκδικητές …με λίγα λόγια , ξεμείναμε από άντρες!!!!!

Και έρχομαι τώρα εγώ, γνωστή τρελοποπίτσα, να αναρωτιέμαι …ΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ OΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ;; Γιατί η νέα γενιά ανδρών, η πιο εξελιγμένη, είναι και μεταλλαγμένη;;

Αφήνουμε κατά μέρος την έφεση στα λούσα και την κοκεταρία που έχουν οι περισσότεροι, κάνουμε πως δεν βλέπουμε αυτό το υπεραναπτυγμένο ΕΓΩ τους, παραβλέπουμε το ψεμματάκι, το δήθεν, το «αχ το νύχι μου μη σπάσω», αυτά τελικά είναι πταίσματα. Η μετάλλαξη είναι αλλού: οι άντρες έχουν πλέον πάψει να είναι κυνηγοί, δεν είναι πλέον θαρραλέοι, διεκδικητές, δε χαλάνε τη ζαχαρένια τους, δε μιλάνε με λόγο αντρικό! Δηλαδή ;;; Σάλτσες, παιδάκι μου, μας έχουν πήξει στις σάλτσες !!! Όλων των ειδών και για όλα τα γούστα !! Και –καπάκι- μασάνε και μια, την ίδια, καραμέλα για τη γεύση: «οι γυναίκες φταίτε που αγριέψατε, μας κυνηγάτε και μας τη …χαλάτε».

Τι να κάνουμε βρε παλικάρια, αφού εσείς δεν διεκδικείτε, κάπως πρέπει να βολευτούμε κι εμείς. Ναι, ναι, δεν διεκδικείτε !! Ή κουνιέστε στο φουλ (άξια μέλη του Ψινακικού κινήματος «κουνηθείτε κόρες») ή δεν κουνιέστε καθόλου, περιμένετε το θηλυκό στο πιάτο… Πέσε πίτα να σε φάω…

Γι αυτό κι εγώ λέω να γυρίσω πίσω στον πλανήτη μου, τον γνωστό Vulcan, όπου το αρσενικό είδος εκεί δεν είναι μεταλλαγμένο, απλά είναι συνειδητοποιημένο. Άσε που κάνουν διαλογισμό όλη μέρα και όλη νύχτα και μπλοκάρουν το συναίσθημα με αυτήν την μέθοδο! Τι πιο ωραίο, ρίχνεις έναν διαλογισμό και ξεχνάς τα πάντα, ούτε άνδρες θες, ούτε σχέσεις, ούτε βάσανα. Πρυτανεύει η λογική μόνο κι έτσι την βολεύεις φίνα!! Κι άμα βαρεθείς, κάνεις κι ένα διαπλανητικό ταξιδάκι και αλλάζεις παραστάσεις !! Nαι, το αποφάσισα! Επιστρέφω στον Vulcan και θα σας γράφω από κει!!! Χα !! Πάω να ετοιμάσω βαλίτσες…

Σ…ΠΟΠ (η Vulcan-ια) ανηψιά του ΣΠΟΚ (και κατα κόσμον Πόπη…)

για την μεταφορά: ΤΟ ΑΤΟΜΟ (toatomo.blogspot.com)

So Beautiful…

Όλο ονειρεύομαι και ταξιδεύω με τη φαντασία μου απόψε. Έρχεται λέει ο Πρίγκηπας των ονείρων μου, με φιλάει γλυκά και μου αφιερώνει αυτό το αγαπημένο τραγούδι…

Λέτε να φταίει η πανσέληνος ή μήπως είναι η φαντασία μου η φταίχτρα; Πείτε μου, τώρα… κάθε πότε γίνονται τέτοια θαύματα για να σου συμβεί εσένα ότι επιθυμείς; Όπως και να έχει όμως, εγώ δεν παύω να ονειρεύομαι και να ελπίζω. Ποιος ξέρει. Μπορεί ο φύλακας άγγελος μου να με ακούσει και να μου συμβεί να ακούσω να ακούσω και τραγούδι με το όνομά μου!